Oto wzmacniacz z uziemionym emiterem, którego wzmocnienie wynosi ok. 10 V/V.
Pojemność i rezystancje 110k i 10k tworzą układ ustalenia punktu pracy tranzystora ok. +1,7V na bazie, tzn. napięcie 0V na źródle sygnału wejściowego odpowiada +1,7V na bazie. Złącze baza-emiter działa jak dioda, więc potencjał emitera jest niżej od bazy o spadek napięcia na przewodzącej diodzie. Ponieważ tranzystor pracuje wciąż w stanie aktywnym, natężenie prądu kolektora jest 100 razy większe od prądu bazy.
Napięcie na emiterze zmienia się w takt sygnału wejściowego, także natężenie prądu płynącego przez rezystancję 1k zmienia się proporcjonalnie. Amplituda zmian napięcia na kolektorze jest 10-krotnością zmian na bazie, gdyż rezystancja w obwodzie kolektora ma 10 razy większą wartość niż rezystancja w obwodzie emitera, choć prąd płynący przez obie rezystancje 10k i 1k ma niemal takie samo natężenie. Sygnał wyjściowy jest też odwrócony w fazie względem sygnału wejściowego ze względu na układ pracy tranzystora.
Godnym uwagi jest fakt, iż napięcie wyjściowe nie osiąga amplitudy 5V, jak wynikałoby z powyższej analizy. Naprawdę wzmocnienie tego układu to w przybliżeniu 9,5 V/V z różnych przyczyn: m.in. spadek napięcie na złączu baza-emiter nie jest wartością stałą, tylko zmienia się wraz z natężeniem prądu bazy.
Następne doświadczenie: Wtórnikowy układ symetryzujący
Poprzednie doświadczenie: Wtórnik emiterowy
Strona domowa symulatora elektroniki
