To rodzaj bufora, którego sygnał wyjściowy jest odzwierciedleniem sygnału wejściowego z różnicą ok. 700mV. Najważniejszą cechą tego układu jest wzmocnienie mocy; wzmacniacz operacyjny nie pobiera prądu z wejść. Wytwarza niską impedancję wyjściową widzianą przez dowolny obwód dołączony do wtórnika, tzn. wartość sygnału wyjściowego nie spadnie pod obciążeniem.
Pojemność i rezystancje po 800Ω tworzą układ ustalenia punktu pracy tranzystora +2,5V na bazie (połowa wartości napięcia zasilającego), tzn. napięcie 0V na źródle sygnału wejściowego odpowiada +2,5V na bazie; najniższe (tu: -5V) napięcie sygnału odpowiada +1V na bazie, najwyższe zaś — +5V w naszym przypadku — +3,66V, co można zaobserwować na wykresie z lewej strony. Złącze baza-emiter działa jak dioda, więc potencjał emitera jest niżej od bazy o spadek napięcia na przewodzącej diodzie. Natężenie prądu kolektora wyniesie 100 razy natężenie prądu bazy, poza tym prąd pobierany przez obciążenie 40Ω wypływa z zacisku zasilającego, nie zaś ze źródła sygnału podanego na wejście wzmacniacza.
Następne doświadczenie: Wzmacniacz ze wspólnym emiterem
Poprzednie doświadczenie: Przełącznik
Strona domowa symulatora elektroniki
